Η διδασκαλία της Ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας

Είναι αλήθεια πως η Ελλάδα αποτελεί χώρα υποδοχής πληθυσμών με μεταναστευτική και προσφυγική βιογραφία τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, κάτι το οποίο συνεπάγεται τον συνεχόμενα αυξανόμενο αριθμό μαθητών με διαφορετικό γλωσσικό και πολιτισμικό υπόβαθρο στις σχολικές τάξεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της γλωσσικής και πολιτισμικής πολυμορφίας στο ελληνικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με την πρόκληση της διδασκαλίας και διαχείρισης πολυπολιτισμικών τάξεων και η ανάγκη για συνεχή επιμόρφωση σε αντίστοιχα θεματικά πεδία αποτελεί προτεραιότητα υψίστης σημασίας.

Μεγάλο είναι το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών αλλά και η αναγκαιότητα για την επιμόρφωσή τους σε θέματα διδασκαλίας της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας διότι με αυτό τον τρόπο, θα διευκολυνθεί η διδακτική πρακτική τους. Μέσα από τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικά και επιμορφωτικά προγράμματα, έχουν την ευκαιρία να συνδυάσουν τη θεωρητική γνώση με την πρακτική εφαρμογή μέσα από ενδεικτικές/δειγματικές διδασκαλίες, εκπαιδευτικό υλικό και δραστηριότητες, οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν στους μαθητές.

Αυτό το οποίο αξίζει να τονιστεί ιδιαίτερα είναι πως πέραν τη γλωσσικής στοχοθεσίας που θέτουν οι εκπαιδευτικοί, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον διαπολιτισμικό προσανατολισμό που είναι αναγκαίο να δοθεί κατα τη γλωσσική διδασκαλία. Άλλωστε, σύμφωνα με τους Ντίνα & Γρίβα (2017), οι μαθητές θα πρέπει πέραν των τεσσάρων βασικών γλωσσικών δεξιοτήτων, να αναπτύξουν και μία πέμπτη δεξιότητα, αυτή της μαθητείας σε έναν άλλο πολιτισμό. Δεν πρέπει να παραληφθεί πως οι μαθητές ερχόμενοι στην Ελλάδα, φέρουν μαζί τους όλο εκεί το πολιτισμικό υπόβαθρο της χώρας τους και πλέον καλούνται να ανταπεξέλθουν γλωσσικά αλλά και πολιτισμικά μέσα σε ένα νέο συγκείμενο, με ενδεχομένως αρκετές πολιτισμικές διαφοροποιήσεις, οι οποίες είναι αναγκαίο πλέον να γίνουν στοιχεία διδακτικής αξιοποίησης στο μάθημα της δεύτερης/ξένης γλώσσας.

Εν κατακλείδι, αποτελεί κοινή παραδοχή πως οι εκπαιδευτικοί είναι αναγκαίο να συμμετέχουν ενεργά σε επιμορφωτικές ενέργειες που αφορούν στη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης, στη διγλωσσία και στη διαπολιτισμική εκπαίδευση μια και μέσα από τη συνεχή τους ανάπτυξη, καλλιέργεια και ισχυροποίηση του διδακτικού τους προφίλ θα καταφέρουν να δράσουν αποτελεσματικά και προς όφελος των μαθητών και της κοινωνίας σε αυτό το πολυγλωσσικό και πολυπολιτισμικό πανόραμα της Ελλάδας.

Σύνταξη: Δρ Ισαάκ Παπαδόπουλος, Διδάκτωρ Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας